Van Nederland tot in Afrika
27 Augustus 2017 | Zuid-Afrika, Observatory
Lieve allemaal,
Zo.. er zijn weer vele dagen verstreken van het bijhouden van mijn blog. Des te meer te vertellen.
Zoals de meeste van jullie weten, zit ik momenteel in Kaapstad, mijn visum was dus eindelijk na VIJF keer ambassade en heel veel frustraties goed en wel in mijn handen. Klaar om te gaan.
Daarna kwam het moment dat ik steeds meer besefte dat ik echt zou gaan vertrekken en stond er een tijd van afscheid nemen op de planning. Afscheid is nu echt iets waar je tegenop ziet en door dit meermaals te moeten doen, is dit niet bepaald gemakkelijk gegaan. Ik heb wel nog heerlijk 10 dagen kunnen genieten in Zuid-Frankrijk waarna ik daar afscheid heb moeten nemen van mama, Maarten Jan, Kjell (en de rest). Poeh dat was een zware laatste avond en vroege morgen. Ondertussen kijk ik uit naar mama die hier naartoe komt, over anderhalve maand kan ik mama in de armen sluiten en even genieten.
Na Frankrijk had ik maandag avond nog een drankje met vriendjes en vriendinnetjes. Een avond met een lach en soms een traan (het ging verbazend goed). Vervolgens klaar om mijn laatste rit naar Waalwijk af te leggen.
Ook bij pap werd het niet gemakkelijker met het afscheid op de loer. Nog een avondje quality time met het gezin en veel knuffels aan Marthe en kroelen met Jayvi, die geven nu nog steeds een fijn gevoel. Daarna was het mijn laatste dag. 27 graden zon en eigenlijk niet veel te doen, wachtte ik met alle liefde op Vera, Aniek en Yarin die nog een avondje zijn gekomen om afscheid te nemen. Met cadeautjes en soms een traan deden we het allemaal nog best goed, ik moest wel optijd naar bed omdat ik de dag erna om 5 uur op moest staan.
Het moment van de wekker was misschien nog de moeilijkste. Niet op willen staan omdat je dan weet wat er komen gaat, maar je MOET.
Een laatste knuffel aan Han, een kus aan Yarin en een hele dikke knuffel aan Aniek (want haar zie ik anderhalf jaar niet), ging ik huilend en snikkend naar de auto waar papa en Vera mij mee naar Schiphol zouden brengen. Tot mijn verbazing zat Hanneke ook in de auto wat nog meer tranen gaf.. Ze ging TOCH mee!
Op Schiphol liepen de koffers niet zo als gepland en heeft het thuisfront lang moeten wachten. Eenmaal gelukt was het tijd voor die laatste knuffels, kussen en lieve woorden. Met tranen in mijn ogen was ik klaar voor vertrek!
Nou moet ik zeggen dat ik al gestopt was met huilen nog voordat we door de douane gingen #winning! Helaas heb je dan een cadeau in je tas die je pas mag openen in het vliegtuig. Tranen genoeg en chocolade aangeboden van mijn buurman uit Detroit. De tranen snel weggeveegd en klaar voor ons avontuur!!
De eerste dagen zijn super! Twee dagen in een badass hotel en nu in mijn studentenhuis. Veel gezeten in het zonnetje en genoten van de omgeving hebben we vandaag onze eerste hike gedaan. Devils Peak, hell yeah, een zware (soms ietswat gevaarlijke) hike met een uitzicht waar je van droomt. Elk scheldwoord waard en elke stap (achteraf) met liefde gezet.
Jongens, de winter is hier geweldig en ik heb nog geen heimwee. Nog genieten van een week vakantie en dan klaar voor stage!
Voor iedereen die berichtjes stuurt op whatsapp of messenger, sorry dat ik al weken weinig reageer. Working on it maar ik geniet teveel!
Foto's volgen!
Tot schrijfs,
Maartje
Zo.. er zijn weer vele dagen verstreken van het bijhouden van mijn blog. Des te meer te vertellen.
Zoals de meeste van jullie weten, zit ik momenteel in Kaapstad, mijn visum was dus eindelijk na VIJF keer ambassade en heel veel frustraties goed en wel in mijn handen. Klaar om te gaan.
Daarna kwam het moment dat ik steeds meer besefte dat ik echt zou gaan vertrekken en stond er een tijd van afscheid nemen op de planning. Afscheid is nu echt iets waar je tegenop ziet en door dit meermaals te moeten doen, is dit niet bepaald gemakkelijk gegaan. Ik heb wel nog heerlijk 10 dagen kunnen genieten in Zuid-Frankrijk waarna ik daar afscheid heb moeten nemen van mama, Maarten Jan, Kjell (en de rest). Poeh dat was een zware laatste avond en vroege morgen. Ondertussen kijk ik uit naar mama die hier naartoe komt, over anderhalve maand kan ik mama in de armen sluiten en even genieten.
Na Frankrijk had ik maandag avond nog een drankje met vriendjes en vriendinnetjes. Een avond met een lach en soms een traan (het ging verbazend goed). Vervolgens klaar om mijn laatste rit naar Waalwijk af te leggen.
Ook bij pap werd het niet gemakkelijker met het afscheid op de loer. Nog een avondje quality time met het gezin en veel knuffels aan Marthe en kroelen met Jayvi, die geven nu nog steeds een fijn gevoel. Daarna was het mijn laatste dag. 27 graden zon en eigenlijk niet veel te doen, wachtte ik met alle liefde op Vera, Aniek en Yarin die nog een avondje zijn gekomen om afscheid te nemen. Met cadeautjes en soms een traan deden we het allemaal nog best goed, ik moest wel optijd naar bed omdat ik de dag erna om 5 uur op moest staan.
Het moment van de wekker was misschien nog de moeilijkste. Niet op willen staan omdat je dan weet wat er komen gaat, maar je MOET.
Een laatste knuffel aan Han, een kus aan Yarin en een hele dikke knuffel aan Aniek (want haar zie ik anderhalf jaar niet), ging ik huilend en snikkend naar de auto waar papa en Vera mij mee naar Schiphol zouden brengen. Tot mijn verbazing zat Hanneke ook in de auto wat nog meer tranen gaf.. Ze ging TOCH mee!
Op Schiphol liepen de koffers niet zo als gepland en heeft het thuisfront lang moeten wachten. Eenmaal gelukt was het tijd voor die laatste knuffels, kussen en lieve woorden. Met tranen in mijn ogen was ik klaar voor vertrek!
Nou moet ik zeggen dat ik al gestopt was met huilen nog voordat we door de douane gingen #winning! Helaas heb je dan een cadeau in je tas die je pas mag openen in het vliegtuig. Tranen genoeg en chocolade aangeboden van mijn buurman uit Detroit. De tranen snel weggeveegd en klaar voor ons avontuur!!
De eerste dagen zijn super! Twee dagen in een badass hotel en nu in mijn studentenhuis. Veel gezeten in het zonnetje en genoten van de omgeving hebben we vandaag onze eerste hike gedaan. Devils Peak, hell yeah, een zware (soms ietswat gevaarlijke) hike met een uitzicht waar je van droomt. Elk scheldwoord waard en elke stap (achteraf) met liefde gezet.
Jongens, de winter is hier geweldig en ik heb nog geen heimwee. Nog genieten van een week vakantie en dan klaar voor stage!
Voor iedereen die berichtjes stuurt op whatsapp of messenger, sorry dat ik al weken weinig reageer. Working on it maar ik geniet teveel!
Foto's volgen!
Tot schrijfs,
Maartje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
