(bloed) zweet en tranen
Door: Maartje Israël
12 Juli 2017 | Duitsland, Gangelt
Zo, laten we mijn reis maar wat officiëler maken en iedereen eens op de hoogte gaan brengen wat er allemaal speelt.
Zoals velen van jullie weten vertrek ik bijna naar Kaapstad, 5 maanden lang ga ik daar stage lopen op een school voor enkel jongens die allemaal lijden aan het zogenoemde autisme spectrum stoornis. Een erg breed beeld waarin ik uitersten zal gaan ontdekken, die in combinatie met cultuurverschillen anders zullen uitpakken dan wat wij hier gewend zijn. Wat een uitdaging en kans en wat heb ik daar veel zin in! 4 september loop ik daar mijn eerste dag. Momenteel zit ik nog in ons regenachtige kikkerlandje waarin ik vele voorbereidingen tref die mij meer energie kosten dan ik ooit had kunnen denken. Letterlijk veel zweet en heeeeeel veel tranen. Tranen van frustratie dat het niet loopt zoals ik zou willen, gelukkig is dat niet al twee maanden geleden begonnen..
Enkele maanden geleden was het namelijk nog onzeker of ik, samen met Myrthe (mijn reis/studiemaatje), überhaupt kon gaan vertrekken. Weinig plaatsingsmogelijkheden en erg veel aanmeldingen maakte de kans op vertrek al erg spannend. Eindelijk waren we geplaatst en konden we gaan dromen van maanden doorbrengen in Kaapstad. Als we één ding hebben geleerd is dat niets gaat zoals je het bedenkt, en NEE niets gaat makkelijker.. Als je een worst case scenario bedenkt, is er echter altijd nog een worser van je worst case te vinden. Ik was geplaatst in Kaapstad, Myrthe echter 16 uur verderop in Pretoria.... Hoe kun je het bedenken? Gelukkig is deze mogelijkheid nooit naar ons toe gecommuniceerd en wordt er toch vanuit de opleiding verwacht samen te reizen en kon Myrthe de plek daar weigeren. Heel veel tranen vanuit Myrthe haar kant, maar ook ik hielt het niet droog.
Opweg naar ons visum zijn er nog vele hobbels en knobbels in de weg. Ik ben er nog niet, lang niet... (wel bijna in Kaapstad, maar mijn visum vliegt er achteraan).
Lieve allemaal I'm still hanging in there, met mijn laatste puf ga ik alles proberen te regelen om vervolgens nog een weekend te genieten op TOMORROWLAND en nog even voor te bakken in Frankrijk.
Als er meer vorderingen zijn hou ik jullie zeker op de hoogte. This is just the start, van mijn 5 maanden durende journey!
24 augustus vertrek ik en hoewel er steeds meer tranen komen, zijn die zeker ook vanwege het thuisfront dat ik ga missen.
Liefs
Zoals velen van jullie weten vertrek ik bijna naar Kaapstad, 5 maanden lang ga ik daar stage lopen op een school voor enkel jongens die allemaal lijden aan het zogenoemde autisme spectrum stoornis. Een erg breed beeld waarin ik uitersten zal gaan ontdekken, die in combinatie met cultuurverschillen anders zullen uitpakken dan wat wij hier gewend zijn. Wat een uitdaging en kans en wat heb ik daar veel zin in! 4 september loop ik daar mijn eerste dag. Momenteel zit ik nog in ons regenachtige kikkerlandje waarin ik vele voorbereidingen tref die mij meer energie kosten dan ik ooit had kunnen denken. Letterlijk veel zweet en heeeeeel veel tranen. Tranen van frustratie dat het niet loopt zoals ik zou willen, gelukkig is dat niet al twee maanden geleden begonnen..
Enkele maanden geleden was het namelijk nog onzeker of ik, samen met Myrthe (mijn reis/studiemaatje), überhaupt kon gaan vertrekken. Weinig plaatsingsmogelijkheden en erg veel aanmeldingen maakte de kans op vertrek al erg spannend. Eindelijk waren we geplaatst en konden we gaan dromen van maanden doorbrengen in Kaapstad. Als we één ding hebben geleerd is dat niets gaat zoals je het bedenkt, en NEE niets gaat makkelijker.. Als je een worst case scenario bedenkt, is er echter altijd nog een worser van je worst case te vinden. Ik was geplaatst in Kaapstad, Myrthe echter 16 uur verderop in Pretoria.... Hoe kun je het bedenken? Gelukkig is deze mogelijkheid nooit naar ons toe gecommuniceerd en wordt er toch vanuit de opleiding verwacht samen te reizen en kon Myrthe de plek daar weigeren. Heel veel tranen vanuit Myrthe haar kant, maar ook ik hielt het niet droog.
Opweg naar ons visum zijn er nog vele hobbels en knobbels in de weg. Ik ben er nog niet, lang niet... (wel bijna in Kaapstad, maar mijn visum vliegt er achteraan).
Lieve allemaal I'm still hanging in there, met mijn laatste puf ga ik alles proberen te regelen om vervolgens nog een weekend te genieten op TOMORROWLAND en nog even voor te bakken in Frankrijk.
Als er meer vorderingen zijn hou ik jullie zeker op de hoogte. This is just the start, van mijn 5 maanden durende journey!
24 augustus vertrek ik en hoewel er steeds meer tranen komen, zijn die zeker ook vanwege het thuisfront dat ik ga missen.
Liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
